کد مطلب:149827 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:273
برکات گریه بر امام حسین
ابن قولویه نقل كرده كه محمد بن مسلم می گوید: حضرت امام محمد باقر، علیه السلام، فرمود: ایما مؤمن دمعت عیناه لقتل الحسین، علیه السلام، دمعة حتی تسیل علی خده بوأه الله بها غرفا فی الجنة یسكنها احقابا؛ [1] هر مؤمنی كه چشمان او برای كشته شدن حسین، علیه السلام، گریان شود، بطوری كه قطره اشكی بر گونه ی او جاری گردد، خداوند، او را در غرفه های بهشت، در مدتهای بسیار طولانی - و برای ابد - جای خواهد داد.
جایگاه والا و سیمای زیبای امام حسین در این كلام امام باقر، علیه السلام، به خوبی تبیین و ترسیم شده است زیرا هر چند گریه بر هر انسان پاك و مؤمن پاكدلی دارای اجر و ثواب است، ولی چنین پاداش بزرگی اختصاص به گریه ی بر امام حسین، علیه السلام، دارد كه ریزش قطره اشك عارفانه و دلسوزانه ای بر آن پیشوای بزرگ انسانی، كافی است كه انسان را به بهشت الهی نایل گردانیده، موجب اسكان او در
غرفه ها و طبقات بالای بهشت گردد.
پرواضح است كه گریه بر امام حسین، علیه السلام، گریه ی بر مظلومیت عدالت و آزادی است؛ گریه بر مظلومیت تقوا، امانت و صداقت است؛ گریه بر مظلومیت انسانیت، بزرگواری و كرامت نفس انسانی است؛ این گریه، رمز نگرانی و ناراحتی از ستمگری، ناپاكی، اجحاف، تعدی است؛ این گریه نشانه ی وفاداری به اهل حق، پیروان دین و منادیان عدالت و آزادی بشمار می رود، چنانكه نشانگر اعتراض و انكار بر ستمگران، زورگویان و حكام خیره سر و از خدا بی خبر است.
جایگاه والا و سیمای زیبای امام حسین در این كلام امام باقر، علیه السلام، به خوبی تبیین و ترسیم شده است زیرا هر چند گریه بر هر انسان پاك و مؤمن پاكدلی دارای اجر و ثواب است، ولی چنین پاداش بزرگی اختصاص به گریه ی بر امام حسین، علیه السلام، دارد كه ریزش قطره اشك عارفانه و دلسوزانه ای بر آن پیشوای بزرگ انسانی، كافی است كه انسان را به بهشت الهی نایل گردانیده، موجب اسكان او در
غرفه ها و طبقات بالای بهشت گردد.
پرواضح است كه گریه بر امام حسین، علیه السلام، گریه ی بر مظلومیت عدالت و آزادی است؛ گریه بر مظلومیت تقوا، امانت و صداقت است؛ گریه بر مظلومیت انسانیت، بزرگواری و كرامت نفس انسانی است؛ این گریه، رمز نگرانی و ناراحتی از ستمگری، ناپاكی، اجحاف، تعدی است؛ این گریه نشانه ی وفاداری به اهل حق، پیروان دین و منادیان عدالت و آزادی بشمار می رود، چنانكه نشانگر اعتراض و انكار بر ستمگران، زورگویان و حكام خیره سر و از خدا بی خبر است.
[1] ابن قولويه، محمد؛ كامل الزيارات، ص 111.